Od diety do kłopotu, czyli młodzi ludzie kontra anoreksja

Nie będę się w tym tekście rozpisywał, bo nie to jest moim celem. Szybko przedstawię kolejny problem, z jakim często zmagają się młode dziewczyny (choć nie tylko). O czym mowa? O anoreksji i innymi czynnikami z nią związanymi. Udało mi się zadać kilka pytań dziewczynie, która otwarcie mówi, że nie choruje na jadłowstręt, a na nadmierne spalanie kalorii. O co z tym chodzi? Przeczytacie o tym niżej.

Nie akceptujemy swojego wyglądu

Dobrze, jak zatem wyglądają statystyki dotyczące tego, jak zaczyna się anoreksja? 63 procent dziewczyn nie akceptuje własnego wyglądu, 76 procent nastolatek wierzy, że płeć męska woli szczupłe dziewczyny, 62 procent kobiet pozbyłoby się kilku kilogramów. Często to wszystko zaczyna się nagle, niepostrzeżenie. Kilka błędnych decyzji i wpada się w groźną pułapkę. Pułapkę, która - nie ukrywajmy - powoli zabija (5-10 procent przypadków). Zazwyczaj problemy zaczynają się właśnie w młodym wieku, gdy często dziewczyny nie akceptują swojego wyglądu (patrz wcześniejsze statystyki) lub też mają jakieś "ideały piękna", patrzą jak w obrazek na jakąś rówieśniczkę i mówią sobie: "Chcę wyglądać jak ona. Jest super!". Nie chciałbym absolutnie oceniać osób, które same na własne życzenie "wpadły" w sidła zwane "anoreksja". Dlaczego na własne życzenie? Nikt nikogo nie zmusza do podejmowania decyzji. Jednak tutaj jest jeszcze druga strona medalu, mianowicie te młode osoby nie wiedzą, jakie konsekwencje będą miały ich działania. Mają postawiony cel: Chcę być chudsza! To problem też psychologiczny. Ciężko jest już mocno osłabionej dziewczynie, przemówić, że robi sobie krzywdę i powinna skończyć. To nie tak, że jedno zdanie nagle przestawia ich myślenie. Tutaj trzeba czasu i cierpliwości, a także odpowiednich metod.

Od diety do kłopotu

Pora na kolejną garść statystyk. 35 procent osób, które stosują diety, popada w choroby typu bulimia czy anoreksja, 10 procent dziewcząt i kobiet i około 6 procent chłopców i mężczyzn zmaga się z chorobami takimi jak anoreksja czy bulimia.

Jak widzicie, często zaczyna się niewinnie. Od jednej diety. Albo właśnie od tego całego gadania innych. Powodów może być wiele, warto jednak wiedzieć, jak nie wpaść w pułapkę.

Krótka rozmowa z Kasią Adamską (16 lat)

fot. Instagram Kasi (@xpingwineex)

Obecnie masz 16 lat. Od dwóch lat zmagasz się z anoreksją. Jak to się zaczęło?

- W sumie nie znam takiego momentu kiedy to się dokładnie zaczęło. Myślę, że to z biegiem czasu się nasiliło. Nie choruje na jadłowstręt, ja kocham jeść. Lecz choruje na nadmierne spalanie kalorii.

I tutaj jest właśnie różnica. Byłaś u lekarzy? Co o tym mówili?

- Jasne. Byłam nawet dwa razy w szpitalu. We Wrocławiu, jak i Poznaniu. A co lekarze mówili? No ze względu na niską masę ciała, stwierdzono anoreksję.

Hmm, typowe podejście lekarzy w Polsce. Co jest właśnie ciekawe, jeśli mogę tak powiedzieć, kochasz jeść, podczas gdy anoreksja wygląda zupełnie odwrotnie. Jak w ciągu tych dwóch lat zmieniło się Twoje życie? W jakiej sytuacji teraz się znajdujesz?

- Oj, moje życie zmieniło się o 360 stopni. Choroba tyle mi obiecywała, a dostałam nic... Straciłam zaufanie do rodziny, kontakty z rówieśnikami też nie są najlepsze, podłoża depresji i wiele innych złych rzeczy. A teraz jak to jest u mnie? Staram się żyć normalnie, jak najmniej się ruszać, ponieważ mam z 5 kg niedowagi i muszę jakoś nadrobić.

Właśnie. Jacy ludzie są w dzisiejszych czasach, wszyscy wiemy. Jak radziłaś sobie z negatywnymi komentarzami kierowanymi pod Twoim adresem?

- Starałam się nie zwracać na nich uwagi. Dla mnie w tamtym okresie liczyło się jedynie spalanie jak największej ilości kalorii.

Jak się czułaś, mówię tutaj o zdrowiu, gdy ważyłaś te kilka kilogramów mniej?

- Ciągle było mi mało. Chciałam co tydzień zobaczyć mniej i mniej. Jednak w lustrze mimo mniejszych cyferek, widziałam siebie taką samą, a nawet i większą. Nie pamiętam, co dokładnie czułam, ale pewnie jakiś niedosyt.

I nigdy nie pojawiła Ci się myśl: "kurczę, chyba przesadzam"?

- W sumie przed wyjazdem do drugiego szpitala taka myśl mi się pojawiła. Lecz było już za późno.

Powiedz mi, jak uważasz, dlaczego młode dziewczyny często celowo wpadają w anoreksję? Chodzi o wizję piękna?

- Myślę, że chcą być #fit i jak waga leci w dół, widzą, że centymetry lecą, to dążą, aby były jeszcze mniejsze i tak wpadają.

Walka z anoreksją do najłatwiejszych nie należy. Jednak jak się mocno chce, to można wygrać.

- Jasne! Jak się chce to się ma!

Wielu ludzi powie: Nadmierne spalanie kalorii i anoreksja, to jedno i to samo. Jak wytłumaczysz im różnicę między jednym i drugim?

- Nadmierne spalanie kalorii polega na częstym chodzeniu, ćwiczeniu aż do wymęczenia się. A anoreksja to jest jadłowstręt. Osoba nie spożywa tyle ile musi kalorii/ilości jedzenia. A w spalaniu jest tak, że je się sporo, bo wie się, że później się gdzieś wychodzi/ćwiczy i trzeba mieć siłę, która i tak później się spali.

Ile zatem teraz ważysz i jaką chciałabyś mieć wagę? Masz jakiś cel minimum?

- Ważę aktualnie 40 kg. Dążę do 45 kg na początek, lecz mam zamiar do 50 kg.

Jakimi sposobami zamierzasz to osiągnąć? Nie będziesz ćwiczyła, jadła posiłki z większą ilością kalorii?

- Nie ćwiczę już bardzo długo. Ograniczam ruch. Jem powyżej zapotrzebowania. Waga idzie w górę, tak więc wszystko idzie w dobrą stronę.

Rozumiem. A co powiedziałabyś dziewczynom, które chcą lub już to czynią, nadmiernie się odchudzać?

- Żeby robiły to z głową i pod opieką kogoś, nie same.

Będę Ci kibicował. Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze!

- Dziękuję!

Ja tradycyjnie czekam na Wasze komentarze i maile. Podzielcie się swoją opinią.