Święto dla par, smutek dla samotnych?

Jeżeli czytacie ten tekst, już jest po święcie zakochanych, czyli walentynkach. Dlaczego oddaję go już po tym wszystkim? Po prostu, jakiegoś szczególnego powodu nie mam, a dzień różnicy nie czyni wielkiej... różnicy. Tak więc, nie przedłużając zbędnie już, zabieram Was w moje przemyślenia na temat tytułowy.

O walentynkach słów kilka...

Walentynki, obchodzone 14 lutego każdego roku, świętem jest dla zakochanych, par, osób, które są ze sobą blisko. Przede wszystkim umacnia uczucie obojga partnerów i sprawia, że ten właśnie jeden dzień jest dniem szczególnym.

Kartki z pięknymi tekstami, czerwone róże, biżuteria, wyjścia do kina, romantyczna kolacja przy świecach, miłe, piękne słowa, słodkie pluszowe misiaczki - to wszystko można spotkać, ujrzeć w tym dniu. To są prezenty z okazji tegoż właśnie święta. Nie powiem - przyjemnie się czasem patrzy, jak dwie osoby są z sobą tak związane, takim mocnym uczuciem i potrafią się z tym obnosić, chwalą swoją wzajemną i mocną miłością.

Gorzej, jak to wszystko w niektórych związkach jest robione pod zwykłą "publikę", bo jest święto, to jakoś trzeba przez to przejść. A cały rok, przez pozostałe dni, w takim związku brakuje tak naprawdę wszystkiego, co potrzebne, by przetrwał - uczucia, wzajemnego wsparcia, szacunku... A wiecie sami doskonale, że takie związki "funkcjonują" na całym świecie. Wtedy nawet walentynki nie pomogą nic a nic. To tylko będzie taka przykrywka do zasłonięcia prawdy. Ale przed prawdą nie uciekniemy. To zakłamywanie samego siebie. Kurczę, tak piszę o tych złych i niedobrych, a nie na tym głównie skupić się miałem. Dobrze, więc lecimy dalej.

Jak to w życiu bywa - mamy zwolenników i przeciwników. To samo jest ze świętem zakochanych. Jedni je kochają, inni są obojętni, kolejni najchętniej wyrzuciliby 14 lutego z kalendarza. To normalne, gdzie Polaków dwóch, tam opinii trzy. Prawdą też jest jednak to, że obchodzi dzień ten wiele par, a pamiętajmy, że nie musi to być koniecznie dzień wyłącznie dla zakochanych, bo i bliskiej osobie można jakąś karteczkę wręczyć czy słodkiego kwiatuszka z miłą wstążeczką. Ale... ja tego nie czynię, po prostu nie widzę potrzeby. Okej, jako dzieciak, robiłem takie laurki, ale dla mamy. To dla mnie znaczyły właśnie walentynki. Słodkie, prawda? Zresztą pewnie nie tylko ja na pewno tak czyniłem. Walentynki się zmieniają na przestrzeni lat, teraz robi się z tego dnia takie większe "halo", niż niegdyś. Mówi się bardziej, pisze częściej (o, ja na przykład teraz to czynię). Ale takie czasy, nie mam tego za złe, bo zmian spodziewać się należy. Nic nie stoi w miejscu.

Ja osobiście jestem ciekawy, jak będą wyglądały walentynki w następnych latach. Czy coś się zmieni, czy będzie tak samo.

Tak, walentynki to fajny czas dla kochających się osób, ale trzeba też wiedzieć, jak go obchodzić, by było dobrze, a nie nudno i ponuro. Jak jesteście w związku bez przyszłości, nie oczekujcie cudów, bo tak, jak już pisałem - to tylko jednodniowe zakrywanie niedoskonałości.

Co z singlami, czy mają gorzej?

Przechodzimy do wątku singli. Na walentynki zazwyczaj narzekają i nie widzą sensu tego całego 14.02 właśnie single i osoby, którym w związkach nie wyszło. Tak jest. Oczywiście, nie każdy singiel tak ma. Teraz się zastanówmy, czy osoby samotne, są w dzień walentynek bardziej smutni niż w pozostałe dni? Niektórzy pewnie tak. Znam nawet kilka takich osób, które otwarcie twierdzą, że najchętniej tego dnia nie wychodziliby wcale z domu, bo patrzenie na miłość i to na dodatek wtedy, gdy jest tego punkt kulminacyjny, jest dla nich smutne i nie potrafią się przełamać. Że są same i z każdym kolejnym rokiem nie widać poprawy w tym aspekcie, w tej właśnie kwestii. Jak jest u mnie? Nie neguję święta zakochanych, choć uważam, że uczucie trzeba okazywać całe 365 dni roku, a nie tylko tego jednego. Drobne upominki dla partnerki też nie zaszkodzą, mały gest naprawdę potrafi wiele zmienić. Osobiście nie czuję się smutny tego dnia, wypiję sobie coś, popatrzę na tulącą się parę i... tyle.

Nie obchodzę tego dnia z prostego powodu: nie mam dziewczyny. A na siłę szukać nie zamierzam, bo to praktycznie nie ma sensu i logiki. Miłość to musi być to magiczne "bum", sygnał, że coś zaskoczyło. Fajnie mieć swoją drugą połówkę, lecz niektórzy muszą na nią czekać nieco dłużej. I nie ma co rozpaczać, jeśli jest inaczej. Reasumując: są single smucący się 14 lutego, ale są i ludzie będący w związkach, którzy tego święta nie trawią po prostu. Dla niektórych ten dzień to zwykła "komercja", nie dzień zakochanych. Ale powtórzę się: każdy ma inne zdanie na ten temat i ja to szanuję. Dużo samotnych osób traktuje walentynki jak normalny dzień bez historii i dopiero, gdy znajdą odpowiednią drugą połówkę, zmieniają podejście do samego święta, są nagle inni.

Czekam tradycyjnie na Wasze komentarze i maile. Jestem ciekaw Waszej opinii na ten temat ♡

Podziel się: