Starzejemy się wszyscy. Bez wyjątku...

Bardzo często po prostu nie dostrzegamy, jak upływa czas. Czasami nie zdajemy sobie z tego czasu sprawy, a prawdą jest, że upływa on w niezwykle szybkim tempie. Co skłoniło mnie do napisania takiego artykułu? O tym niżej.

Rok temu, może trochę więcej, spotkałem starszego pana, doprawdy miły i sympatyczny i niezwykle inteligentny. Rozmawiał ze mną tak, że ani trochę mi to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie - ciekawiło, interesowało. Opowiadał o różnych sytuacjach, o swoich drobnych problemach (bo kto ich nie miewa?), czy chociażby tym, co kupił sobie w sklepie. Takie drobnostki. Ogólnie to człowiek niezwykle życzliwy dla innych, nawet zupełnie obcych, ludzi. To jest naprawdę cenna cecha. Nigdy z jego ust nie usłyszałem złego słowa na mój temat, a nawet pochwały i miłe słowa, że jestem świetnym człowiekiem, z pasjami i celami w życiu, a nie jak niektórzy będący bez jakichkolwiek ambicji i aspiracji życiowych. Świetnie jest słyszeć miłe słowa od osoby, która jednak na ludziach się zna, bowiem wiele ich w życiu zdążyła poznać, widziała ich wady i zalety. To wszystko nie jest rzucane na wiatr, ot tak ulotnie. Dotyka nas bezpośrednio sama prawda.

Co jakiś czas spotykałem tego samego pana, jednak z każdym kolejnym razem dostrzegałem, jak bardzo się zmienia i to samoistnie. Nie można tego zwolnić, ani w jakiś mocny sposób powstrzymać. O co chodzi? Ten sam starszy pan, nie rozmawia już takim samym tonem głosu, jak to czynił chociażby jeszcze cztery miesiące temu, coraz ciężej jest go zrozumieć i często ma problemy z pamięcią, twierdzi prawie za każdym razem, że jacyś młodzi ludzie go biją. Ma uśmiech na twarzy, to się nie zmieniło, ale patrzenie na to, jak osoba się zmienia w zachowaniu i innych aspektach w tak szybkim tempie, jest niezwykle smutne. Naprawdę. I piszę to szczerze. I wiem, że nie mogę nic. To jest... naturalne. Starsi ludzie zostają sami, często nie mają opieki, jedzenia czy odpowiednich środków i warunków do prawidłowego życia i funkcjonowania. Są pozostawione samemu sobie. A niegdyś sami byli tacy, jak my teraz. Piękni, młodzi, z pasjami i wieloma talentami. Z całą pewnością nikomu niczego złego nie zrobili. A więc, dlaczego spotyka ich tak tragiczny los, gdy są już starsi?

Starzejemy się wszyscy. Sam pamiętam, jak niedawno biegałem z siostrą bliźniaczką do piaskownicy, na rower czy bawiłem się samochodami u najlepszego kolegi, który mieszkał tuż za ścianą. To były czasy beztroski, swobody, bezkłopotliwe i przede wszystkim radosne. Już nie będę porównywał do tego pokolenia obecnych dzieci, którzy coraz bardziej zabawy na podwórku kojarzą jedynie ze zdjęć, niż w rzeczywistości. To temat na inny artykuł. Wracając jednak do tego, do czego piłem, to starzenia nie unikniemy, to trwa. Trwa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. To normalny proces. Tylko, że często musimy zobaczyć kogoś obok, z boku, by dostrzec, że też jesteśmy pionkiem w tej zabawie. Ten starszy pan to przykład idealny. I jeszcze raz się powtórzę: to jest smutne, ale niestety - prawdziwe. Siły starsi ludzie mają coraz mniej, zamieniają się w kogoś innego, zupełnie im obcego. A pamiętajmy, że są to osoby, które za młodu często walczyły na froncie w trakcie wojny światowej i bronili życia swojego i innych i barw narodowych. To typy wojowników, nikt przypadkowy. I nawet taki wojownik nie może zbyt dużo zrobić.

Niektórzy ludzie myślą, że zawsze będą piękni i młodzi, że się nigdy nie zestarzeją. Czysta głupota, bo nawet jak wyglądasz młodo, lata mijają zawsze na Twoją niekorzyść. I należy o tym pamiętać cały czas.

Co jednak jeszcze pamiętam z rozmów z wspominanym już starszym panem? Na pewno słowa "Niech żywi nie tracą nadziei". To zdanie pojawia się w wierszu Juliusza Słowackiego pt. "Testament mój". I pamiętajmy te słowa, mają niezwykłe przesłanie. Często zapominamy o innych ludziach, którzy niegdyś, być może nawet całkiem niedawno, byli dla nas kimś ważnym, I idziemy dalej. Jednak nasuwa się od razu jedno zasadnicze pytanie: Czy ta osoba, już starsza, jest szczęśliwa?

Tak naprawdę, starzeje się wszystko, co na tej ziemi jest: telefon, krzesło, pluszowy miś czy ubranie, jakie teraz masz na sobie. Nie ma rzeczy trwałych.

Czekam na Wasze komentarze i maile. Piszcie swoje opinie na ten temat, który dla Was przedstawiłem.