Kiedy zazdrość staje się chorobliwa?

Nie ma miłości bez zazdrości - tak mawia wielu ludzi. Ale co zrobić, gdy zazdrość ta staje się silniejsza od nas i przez to niszczymy wszystko to, co nas otacza? Właśnie kwestią chorobliwej (inaczej patologicznej) zazdrości się w tym tekście zajmę.

Zazdrość wydaje się być nieodzownym elementem każdego związku, nie chcemy stracić ważnej dla siebie osoby i zaczynamy kontrolować to, co ona robi. Jesteśmy ze swoim partnerem, jest super i w ogóle fajnie. Ale nagle coś się zmienia, tak niepostrzeżenie i po prostu nam odbija. Sami sobie szukamy czegoś z niczego, wmawiamy rzeczy niestworzone. Myślimy, że to dobrze. Bo w końcu prawdziwe uczucie potrzebuje tego niewielkiego aspektu. Ale to nie jest byle jaki tam aspekt. To jest coś, co ostatecznie rujnuje znaczną część związków. Przeważnie to jedna osoba jest wszystkiemu winna, ale czasem to on i ona niszczą się wzajemnie. Po pewnym czasie zaczyna się przeszukiwanie w tajemnicy telefonu, sms-ów, spisu połączeń i kontaktów, a także ubrań. Nie zostają także ominięte - a jakże inaczej - portale społecznościowe. I tu już nie chodzi mi jedynie o czytanie wiadomości, a o śledzenie, o której godzinie mój ukochany, tudzież ukochana, ostatnio przebywała na portalu i "czemu kurwa nie odpisuje?!"

Pojawia się zlepek tysięcy dziwacznych myśli, szukanie na siłę czegoś, co tak naprawdę nie ma nawet potwierdzonej wiarygodności. Po co myśleć o tym, co nie istnieje? Jesteście w swoich związkach szczęśliwi, to nie burzcie ich fundamentów, nie warto. Nic na tym nie zyskacie, a wręcz przeciwnie - tylko stracicie. Uwierzcie mi, nikt nie chce być non stop kontrolowany, nie chce, aby ktoś wmawiał mu coś, co nie miało nigdy miejsca. Nie tędy droga. Jesteśmy ciągle wolnymi ludźmi, nie marionetkami, którymi ktoś kieruje jak tylko ma ochotę. Warto to wiedzieć, bo niestety nie każdy patrzy na ten coraz szerszy problem w ten sposób. Prywatność przede wszystkim.

Z roku na rok przypadków chorobliwej zazdrości nie tyle w Polsce, co na świecie po prostu przybywa.

"Co on teraz robi, dlaczego nie odpisuje, może już posuwa tą blond sukę? Już nie pisze cały dzień do mnie. Zdradza mnie, na pewno" - takie myśli pojawiają się w naszych głowach. Spójrzcie, czy to nie jest wręcz śmieszne? Jesteśmy ludźmi dorosłymi, a zachowujemy się często gorzej niż dzieci. Jeśli Wasz partner życiowy Wam nie odpisuje, to wcale nie oznacza, że zabawia się w tym samym czasie ze swoją byłą. Nic z tych rzeczy. Każdy - bez wyjątku - potrzebuje czasem chwili wytchnienia. Czy Ty jej nie potrzebujesz? No właśnie. Nie ma wyjątków. A jeżeli nadal uważacie, że z tymi Waszymi chorymi urojeniami jest wszystko w porządku, to może lepiej nie pchajcie się w jakiekolwiek związki? Bezsensu jest angażować się, zbudować coś, a później to jeszcze szybciej zrujnować. Żaden związek chorobliwej zazdrości nie przetrwa, nie ma na to szans.

fot. ebaumsworld.com

Specjalnie dla potrzeb tego tekstu - tradycyjnie - przeszukiwałem fora internetowe. I co tam znalazłem? "Kiedy dowiaduję się, że mój chłopak wyszedł z kolegami, od razu zaczynam płakać. Ciężko mi się z tym żyje. Zawsze chciałam to zmienić, ale nie dawałam rady" - pisze jedna z użytkowniczek. Zainteresował mnie jednak jeszcze inny wpis, tym razem mężczyzny. Idealnie pasuje do kontekstu w tym moim tekście, który właśnie czytasz:

"Moja kobieta oskarża mnie o najgorsze, a wystarczy, że porozmawiam z jedną z jej koleżanek. Potrafi powiedzieć mi dużo przykrych rzeczy, że zdradzam, że się patrzę na inne, że robię sobie ławkę rezerwowych, a wystarczy, że któryś ze znajomych wspomni imię mojej byłej. Potrafi dojść do wniosku, że ją zdradzam, jak jakaś kobieta polubi moje zdjęcia na Facebook'u".

Przez to wszystko nasi partnerzy stają się nerwowi i uciekają tam, gdzie jest spokojnie i nie ma tej całej złej energii. Tak naprawdę nawet możesz tego nie widzieć, a być chorobliwie zazdrosnym. Śledzeniem i kontrolowaniem nigdy nie zdobędziemy pełnego zaufania naszej drugiej połówki, a co za tym idzie - także jej serca. Nie zabraniajcie swojemu ukochanemu, czy swojej ukochanej wychodzić ze znajomymi i nie patrzcie, o której godzinie idzie spać i o której wstaje. Macie swoje życie, swoje pasje. Wasz partner też je ma. Jesteś dla niego bardzo ważna, ale nie musi przecież robić tego, co Ty. Sama zazdrość jest normalna, to znak, że kogoś mocno kochamy, ale wyjście z granic normalności jest bardzo łatwe.

Chorobliwa zazdrość to oczywiście choroba, którą można przezwyciężyć. Ona tkwi w naszej psychice. Tylko trzeba chcieć, nic się samo nie zmieni od tak. Ale to pewnie już wiecie.

I co innego oczywiście, gdy macie jasne dowody, że zostaliście zdradzeni lub oszukani. Wówczas możecie podjąć klarowną decyzję, co dalej robić z tym fantem.

Dajcie mi znać, co sądzicie na ten temat. Możecie dzielić się swoimi doświadczeniami, odpowiem na każdą wiadomość i komentarz. Zachęcam także do czytania moich pozostałych artykułów i wywiadów.